Ο καταδυτικός τουρισμός αποτελεί δραστηριότητα των ειδικών εναλλακτικών μορφών ανάπτυξης στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία σε 6 εκατ. υπολογίζονται οι δύτες σ’ όλον τον κόσμο που επικεντρώνονται σ’ αυτή τη δράση.
Η μέση ηλικία υπολογίζεται μεταξύ 33 και 55 χρονών, το δε οικονομικό όφελος -σε παγκόσμιο επίπεδο- ανέρχεται σε 1,5 δισ. ευρώ.
Ξέρετε πως η Λέρος κρύβει στη θάλασσα της τα περισσότερα, μετά τη Νορμανδία, πολεμικά ναυάγια στον κόσμο;
Δεν είναι τυχαίο πως το έγκυρο γερμανικό τουριστικό περιοδικό «Tauchen Magazin» έχει χαρακτηρίσει το νησί: «Μέκκα των ναυαγίων», το οποίο μάλιστα προσελκύει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων fan της κατάδυσης.
Τα τελευταία χρόνια η Λέρος εξελίσσεται σε κορυφαίο προορισμό καταδυτικού τουρισμού, με ναυάγια που αποτελούν συναρπαστικούς μάρτυρες της νεότερης ιστορίας και κουφάρια στο βυθό που έχουν γίνει ένα με το θαλάσσιο περιβάλλον.
Οι ξένοι λάτρεις της κατάδυσης, κυρίως από χώρες με σχετική κουλτούρα (Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο κ.ά.), αποτελούν βασικούς επισκέπτες στο νησί, που συνήθως συνδυάζουν το αγαπημένο τους χόμπι με τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Ωστόσο και οι Έλληνες fan, πληθαίνουν με τον καιρό.
Κατά κοινή ομολογία η κατάδυση αποτελεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που προσφέρει αισθήματα χαλάρωσης και ηρεμίας, αλλά και μιας αλλιώτικης επαφής με τη θάλασσα και τις απίστευτες ομορφιές του υποθαλάσσιου κόσμου.
Πώς όμως βρέθηκαν τόσα πολλά πολεμικά ναυάγια στο βυθό της Λέρου;
Την περίοδο της ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων (1912 – 1943), η Ρώμη επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το νησί, τόσο λόγω της γεωγραφικής του θέσης -στην «καρδιά» του Αιγαίου Πελάγους- όσο λόγω του μεγαλύτερου φυσικού λιμανιού -στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου- που διαθέτει (Λακκιού).
Ο Μουσολίνι θεωρούσε τη Λέρο «κλειδί» στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του, μ’ αποτέλεσμα να τη μετατρέψει σε μια μεγάλη υπερσύγχρονη -για την εποχή- αεροναυτική βάση, με στόχο να βάλει τέλος στα σχέδια της Βρετανίας για διείσδυση της στη Μέση Ανατολή.
Παραμονές του Β΄ Π΄Π. το μεγαλύτερο μέρος του νησιού, είχε μετατραπεί σε μία μεγάλη αεροναυτική βάση, με υπόγειες και επίγειες εγκαταστάσεις (διοικητήρια, κοιτώνες στρατιωτών, υπόγειες στοές για φύλαξη πυρομαχικών, δεξαμενές καυσίμων, υπόστεγα για υδροπλάνα, ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα αλλά και πυροβολαρχίες σε στρατηγικής σημασίας θέσεις σε όλο το νησί κ.ά.).
Κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. και μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), οι Γερμανοί, που έχουν ήδη καταλάβει τη Ρόδο και την Κω, στράφηκαν εναντίον της Λέρου, την οποία υπερασπίζονταν Ιταλοί και Άγγλοι.
Με μία ειδική επιχείρηση, που περιελάβανε αρχικά συνεχή βομβαρδισμό από αέρα και κορυφώθηκε με απόβαση χερσαίων δυνάμεων, οι Γερμανοί κατέλαβαν στις 16/10/1941 -και μετά από τετραήμερη μάχη- το νησί, με απώλειες και για τα δύο στρατόπεδα.
Τα πολλά πολεμικά ναυάγια στο βυθό του νησιού, αεροσκάφη και πλοία, αποτελούν συναρπαστικούς μάρτυρες της «Μάχης της Λέρου» και κομμάτι της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ανεξάντλητο θαλάσσιο μουσείο που μεταφέρει τους divers επισκέπτες, πίσω στο χρόνο και στην ιστορία.
Διαβάστε περισσότερα στο www.travel.gr
