Προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς τα έργα με σκοπό τη ριζική αναμόρφωση της πλατείας Ομονοίας.
Το υδάτινο στοιχείο (συντριβάνι), επιστρέφει για να θυμίσει παλιές, αγαπημένες και πολύ πιο ανέμελες εποχές.
Παράλληλα, στην Ομόνοια βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές ιδιωτικές επενδύσεις, κυρίως από τον ξενοδοχειακό τομέα, που μαζί με την ανάπλαση της πλατείας ανεβάζουν τις προσδοκίες μας.
Χρειάζονται πολλά για την «επιστροφή» της
του Γιάννη Ρέτσου, πρόεδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ)
Η Ομόνοια είναι κάτι παραπάνω από μια κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας. Χωρίς ίχνος υπερβολής θα έλεγα ότι αποτελεί το κέντρο και την καρδιά της.
Σημείο συνάντησης, ιστορικό τοπόσημο, συμπύκνωμα όλων των αντιφάσεων όχι μόνο της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, δημόσιος χώρος που εξελίσσεται στο χρόνο παράλληλα με την ίδια τη χώρα.
Ένας καθρέφτης, άλλοτε παραμορφωτικός και άλλοτε ειλικρινής, δείχνει τα σημάδια της ακμής και της παρακμής που εγγράφονται στην πόλη.
Την τελευταία δεκαετία της σκληρής οικονομικής κρίσης, η Ομόνοια βρέθηκε συμβολικά, αλλά και πραγματικά στο επίκεντρο αυτής της σκοτεινής περιόδου για την Αθήνα και την Ελλάδα. Κλειστά ξενοδοχεία και μαγαζιά, αύξηση της παραβατικότητας, παρεμπόριο και εγκατάλειψη.
Όσες προσπάθειες αναβάθμισης και αν έγιναν, λίγες είναι η αλήθεια και χωρίς κάποιο γενικότερο σχεδιασμό, έπεσαν στο κενό. Τα προβλήματα ήταν πολύ μεγαλύτερα από τις αποσπασματικές λύσεις που εφαρμόζονταν.
Η Ομόνοια και η ευρύτερη περιοχή των Χαυτείων για πολλά χρόνια ήταν δυστυχώς στο κέντρο της κρίσης. Η υποβάθμιση ξεδιπλωνόταν σε όλους τους κεντρικούς άξονες που την περιβάλλουν. Σταδίου, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Αγ. Κωνσταντίνου, Πειραιώς, Αθηνάς.
Έξι δρόμοι που κάποτε έσφυζαν από ζωή και οικονομική δραστηριότητα, αποτύπωναν με τον πιο σκληρό τρόπο τα σημάδια της κρίσης.
Ο τουρισμός, που σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου δίνει ζωή και οικονομική άνθηση, υποχώρησε σημαντικά στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’10, με αποτέλεσμα να αφήσει πίσω του τα ερημωμένα κτίρια των κλειστών ξενοδοχείων.
Παρόλες τις μεγάλες δυσκολίες, η κατάσταση γρήγορα αντιστράφηκε. Ο ελληνικός τουρισμός αποδείχθηκε ανθεκτικός, με αντανακλαστικά και δύναμη. Κατάφερε να ορθοποδήσει και να αποτελέσει, ιδίως από το 2012 και μετά, τον κύριο αιμοδότη της ελληνικής οικονομίας.
Η κατάσταση άλλαξε σταδιακά και στην Αθήνα. Η πρωτεύουσα έγινε και πάλι μια πόλη με ζωή και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να την επισκεφθείς.
Μικρές και μεγάλες επενδύσεις άρχισαν να αλλάζουν το κλίμα και την όψη στο κέντρο της πρωτεύουσας. Δρόμοι σε παρακμή για χρόνια, γέμισαν φως και ζωή από τα νέα ξενοδοχεία που άνοιξαν.
Τώρα, ήρθε και η ώρα της Ομόνοιας.
Ήδη για το επόμενο διάστημα, προγραμματίζονται σημαντικές επενδύσεις με πολλά νέα ξενοδοχεία που μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα της πλατείας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της περιοχής του κέντρου.
Μπορούν να κάνουν ξανά την Ομόνοια ζωντανό κέντρο μιας πόλης που αρχίζει να βρίσκει και πάλι τους ρυθμούς της. Χρειάζονται πολλά όμως ακόμα να γίνουν.
Ασφάλεια, καθαριότητα, στοχευμένες παρεμβάσεις που θα επαναφέρουν την τάξη στην ευρύτερη περιοχή. Η αποκατάσταση του σιντριβανιού, στο κέντρο της πλατείας, είναι μια συμβολική υπογράμμιση ότι η Ομόνοια γίνεται και πάλι η καρδιά της Αθήνας.
Πηγή: Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το ρεπορτάζ της Γιούλης Επτακοίλη στο kathimerini.gr.
